تعیین تأثیر درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن (mbct) بر افسردگی، کیفیت زندگی و اضطراب بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

پیش زمینه و هدف: بیماری ام اس از شایع ترین بیماری های نورولوژیک در انسان بوده و ناتوان کننده ترین بیماری سنین جوانی است. هدف از این پژوهش تعیین تأثیر درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن بر افسردگی، کیفیت زندگی و اضطراب در بیماران مبتلا به ام اس است. مواد و روش کار: روش پژوهش حاضر از نوع طرح آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه زنان 20- 40 ساله ی مبتلا به بیماری مالتیپل اسکلروزیس بود که در سال 1393 در انجمن ام. اس شهر ساری عضویت داشتند، به منظور اجرای پژوهش 30 نفر با روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه (آزمایش و کنترل) تقسیم شدند. گروه آزمایش 8 جلسه دوساعته تحت آموزش طرح درمانی شناختی مبتنی بر حضور ذهن قرار گرفتند. بعد از اتمام جلسات هر دو گروه به پرسشنامه های اضطراب آشکار و پنهان اشپیل برگر و پرسشنامه کیفیت زندگی (36sf-) و مقیاس افسردگی هریس- لینگوز پاسخ دادند. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس صورت گرفت. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن بر کاهش افسردگی و اضطراب و بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ام اس مؤثر بوده است بحث و نتیجه گیری: با توجه به تأثیر درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن بر میزان افسردگی و اضطراب و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ام اس و تداوم اثر آن، به کارگیری این روش در همه سطوح پیشگیری و درمان مبتلایان به بیماری های جسمی و روحی ضروری به نظر می رسد.